Poza nocą i dniem są zmierzch i świt kiedy świat medytuje,
a poza "nie" i "tak" jest Wola Boga, która wszystkim kieruje.

Obieraj cebulę serca i płacz...
... i płacz i cebulę obieraj serca i płacz...
... i płacz i serca cebulę obieraj i płacz... i płacz...
aż zniknie cebula i zostanie czysta Jaźń.

---

Wolna wola jest iluzją w karma bhumi, w tym wiecznie obracającym się świecie samsary. Wszystko dzieje się jak w filmie. Oglądam ten film wciąż na nowo, a na jego końcu odnajduję siebie, który jestem Westchnieniem Dusz, Pełnią Najwyższej Pełni, Szczęściem Najwyższego Szczęścia, Wolnością Najwyższej Wolności, której szukam choć nigdy nie zgubiłem.

---

Świat Samsary, ten młynek do mięsa na dnie głębokiej studni jest światem Błogosławieństwa. Wystarczy oddać się Boskiej Matce. Co wtedy pozostaje? Nikły głos z oddali zmienia się w grzmot radości. Pozazmysłowy spokój przepełnia duszę. Głuchy odgłos maszynki do mięsa staje się symfonią radości.

---

Wedanta jest koroną myśli ludzkiej, a Wiwekananda jest perłą na czubku tej korony.

---

Imię Śiwa, Imię Kaalii niszczą pożądanie i zmysłowość. Nieprzebyte góry materializmu kruszą się jak domki z piasku. Wielkie drzewa w lesie zmysłów płoną w wielkim ogniu jak zapałki gdy wysuszy je Słońce Boskiego Imienia. Tańcz na popiołach, niech sypią jak śnieg w którym dziecko bawi się radośnie. Niech spłonie ten świat a Prawda świeci na zawsze we własnym świetle. Oom Śiwa Oom Kaalii Oom Oom!

---

Słowa i myśli to ciernie. Cierniami wyciągnąć ciernie i wszystkie ciernie wyrzucić...

---

Słuchajcie o dzieci wiecznej szczęśliwości!
I wy słuchajcie mieszkańcy niebiańskich przestrzeni!
Bo znalazłem tego Przedwiecznego wolnego od złudzeń i ciemności,
A znając Go wy też od śmierci będziecie wybawieni!

---

Zwykły oddech wypełniony miłością do Tego Nieskończonego Oceanu Łasku jest warty więcej niż choćby tysiąc godzin klepania mantr, tak jak gram złota jest warty więcej niż choćby tysiąc gramów gliny. Miłość do Boga jest prawdziwym duchowym złotem, a miłość człowieka do ziemskiego złota jest miłością do gliny. Miłość do Boga jest esencją i treścią Mantr jak mokrość jest esencją wody a ognistość ognia. Miłość do Boga to esencja życia człowieka.

---

Nauczyłaś mnie gorącej miłości dziecka do matki, ojca do dzieci, przyjaciela do przyjaciół, partnera do partnerki i skrytego kochanka do wymarzonej kochanki. Wśród tych cudownych snów, które śniłem Ty, Najdroższa moja, w swej cichej skromności skrywałaś Swoje oblicze za wszystkimi płynącymi obrazami. Dlaczego, w bezmiarze Swojej Łaski, pokazałaś mi Siebie? Czy to po to, by ulżyć sercu, by swą miłość wylewać mogło w Nieskończoność? Uśmiechasz się do mnie jak Słońce do małego kwiatka, a ja onieśmielony Twoim ciepłym blaskiem stoję nagi w Twym świetle na nieskończonej, pięknej łące i rozwijam przed Tobą swe maleńkie płatki. Wielkie Słońce ożywia promieniami mały kwiatek, kto pojmie bezmiar Twojej Łaski?

---

Najpierw trzeba odrzucić precz i spalić w sercu wszelką pychę. Wszelką pychę spalić trzeba w ogniu miłości do Boga, bo gdzie pycha tam nie ma miłości. Białym, świecącym popiołem stać się, popiołem wyrzeczenia wszelkiego ja, moje, mnie, mi, popiołem wyrzeczenia wszelkich owoców. Co jest wspanialszego od bycia sługą Najwyższego?

Płonie ogień w ciemną noc, kłamstwo spalać jego moc.

---

„Ten, który jest zawsze obecny jako świadomość, błogość absolutna, ponad wszelkimi granicami, ponad wszelkim porównaniem, ponad wszelkimi cechami, zawsze wolny, nieograniczony jak niebo, bez części, absolut, doskonałość – taki Brahman, o mędrcze, o uczony, świeci w sercu Dźnāni w Samādhi”.
„Gdzie wszystkie zmiany w naturze ustają na zawsze, o którym się myśli ponad wszelkimi myślami, który jest równy wszystkim, ale nie ma sobie równych, niezmierzony, którego ogłaszają Wedy, który jest esencją tego, co nazywamy naszym istnieniem, który jest doskonały – taki Brahman, o mędrcze, o uczony, jaśnieje w sercu Dźnani w Samadhi.”
„Poza wszelkimi narodzinami i śmiercią, Nieskończony, niezrównany, jak cały wszechświat zatopiony w wodzie w Mahāpralaja – woda na górze, woda na dole, woda ze wszystkich stron, a na powierzchni tej wody ani fali, ani zmarszczki – milczący i spokojny, wszystkie wizje wygasły, wszystkie walki i kłótnie i wojny głupców i świętych ustały na zawsze – taki Brahman, o mędrcze, o uczony, świeci w sercu Dźnani w Samadhi”.

(Wiwekaćudamani, 408-410)

---

Na skraju wielkiego klifu
Uśmiechając się do Jamy, władcy Śmierci,
Serce patrzy na świat ludzi
Lecz pełne jest radosnej Miłości.

---

„To przynosi wyzwolenie. Ale ja nie chcę wyzwolenia, chcę tylko miłości i oddania dla Boga.”

---

W Sercu światło, spokój rozlał się, gdy na świecie burza
Wszystkie zjawiska są Twoją zabawą, duszy Ukochana
Umysł miłością do Ciebie całkiem się odurza
"Ja" wpatrzone w Ciebie, klęczy na kolanach.

O Nieskończona, niewypowiedziana Miłości,
W szumie wiatru źdźbło trawy śpiewa dla Ciebie
Ciepły wiatr śpiew niesie ku Wieczności
Miłość do Ciebie jest jedynym Niebem.

---

"Opowiedz mi, o Łabędziu, swoją starożytną opowieść.
Z jakiego kraju pochodzisz, o Łabędziu? Ku jakiemu brzegowi polecisz?
Gdzie odpoczniesz, o Łabędziu i czego szukasz?

Nawet dziś rano, o Łabędziu, zbudź się, powstań i podążaj za mną!
Jest kraina, w której nie panuje ani zwątpienie, ani smutek: gdzie nie ma już terroru Śmierci.
Tam kwitną wiosenne lasy, a wiatr unosi wonną woń „On to ja”.
Tam pszczoła serca jest głęboko zanurzona i nie pragnie innej radości."

---

Tyś jedynym Nauczycielem, O Iśwara, Słodyczy Serca,
Nauczycielu, Nauczany i Płynąca Nauko.
Niech wiatr Miłości nigdy nie ustaje
I dmucha w żagle tej małej łódki na oceanie świata.

---

Błogosławiony jest Śri Guru
Błogosławiona jest Nauka Śri Guru
Błogosławiona jest Sangha, Ciało Światła Śri Guru!
Pokłony Trzem Świętym Klejnotom uwalniającym z Koła Samsary!

---

Kiedy Rāmānudźa został inicjowany, jego guru powiedział do niego: „Widzisz, to jest bardzo wielka mantra. Musisz zachować ją w tajemnicy i nie mówić o niej innym.” Wtedy Rāmānudźa zapytał: „Co by się stało, gdyby inni usłyszeli tę mantrę?” Nauczyciel odpowiedział: „Wszyscy zostaliby wyzwoleni, ale ty poszedłbyś do piekła”. Kiedy Rāmānudźa opuścił swojego nauczyciela, wszedł na szczyt wieży świątynnej i wezwał wszystkich ludzi, aby przyszli. Kiedy wszyscy się tam zebrali, powtórzył im wszystkim mantrę.

---

„Dlaczego płaczesz, przyjacielu? Nie ma dla ciebie strachu ani śmierci. Dlaczego płaczesz? Nie ma dla ciebie nieszczęścia, bo jesteś jak nieskończone błękitne niebo, niezmienne w swojej naturze. Chmury wszystkich kolorów przepływają po nim, bawią się przez chwilę i przemijają; niebo jest takie samo. Musisz tylko przepędzić chmury.”

---

Zwycięstwo! Zwycięstwo! Zwycięstwo Atmanowi! Chwała Chwała Chwała Brahmanowi!
Na szańcu ostatnim
Na skraju tej ziemi
Na brzegu najdalszym
Co tchu zakrzykniemy:
Zwycięstwo! Zwycięstwo! Zwycięstwo Atmanowi! Chwała Chwała Chwała Brahmanowi!
Za ostatnią górą
Na krańcu oddali
Gdzie pole sztandarów
Tych, którzy wołali:
Zwycięstwo! Zwycięstwo! Zwycięstwo Atmanowi! Chwała Chwała Chwała Brahmanowi!
Wbijemy nasz sztandar
Z Miłości utkany
I z ostatnim tchnieniem
Z mocą zawołamy:
Zwycięstwo! Zwycięstwo! Zwycięstwo Atmanowi! Chwała Chwała Chwała Brahmanowi!

---

"Zwycięstwo, zwycięstwo Parabrahmana! Nieskończony, niepojęty jesteś Ty, wyższy od najwyższych, Istota wszystkich esencji.
Jesteś światłem prawdy, źródłem miłości, źródłem wszelkiej szczęśliwości.
To Twoje dzieło, eliksir wielu smaków, jest przepełnione wspaniałością.
Ty jesteś poetą, wielkim i pierwotnym, z którego wierszy rodzą się słońce i księżyc, z których wschodzą, w których zachodzą.
Ze złotą posypką gwiazd i liter wykreślonych z chmur, Ty napisałeś pieśni poprzez błękitną przestrzeń.
Sześć pór roku, w zgodzie z radosną ziemią, głosi Twoją chwałę.
Kwiaty objawiają Twoje piękno, a wody Twój spokój. W grzmocie rozbrzmiewa Twoja groza i majestat.
Tak głęboka jest Twoja tajemnica – co może o niej wiedzieć głupi umysł, medytując nawet wiek po wieku?
Miliony słońc, księżyców i gwiazd radośnie kłaniają się u Twych stóp.
Mężczyźni i kobiety, widząc Twoje stworzenie, ronią łzy radości, przytłoczeni.
Bogowie, ludzie i istoty niebiańskie czczą Twoją wszechprzenikającą boskość; Ty, źródło wszelkiego błogosławieństwa.
Obdarz wiedzą i miłością, obdarz nas oddaniem i pokojem. Daj, daj nam schronienie u Twych błogosławionych stóp."

---

"Panie! Jak trudno jest człowiekowi uwierzyć w Ciebie i Twoje miłosierdzie! Śiwa! Śiwa! Gdzie jest właściwy rodzaj, a gdzie zły, matko? To wszystko jest On! W tygrysie i w baranku, w świętym i grzeszniku, cały On! W Nim przyjąłem schronienie, ciała, duszy i Atmana. Czy opuści mnie On teraz, gdy przez całe życie nosił mnie w Swoich ramionach? Ani kropla nie będzie w oceanie, ani gałązka w najgłębszym lesie, ani okruszek w domu boga bogactwa, jeśli Pan nie jest miłosierny. Strumienie będą na pustyni i żebrak będzie miał pod dostatkiem, jeśli On tego zechce. On widzi upadek wróbla. (...) Ty jesteś moim dobrym działaniem, Ty jesteś moim błędem, mój Śiwo. Panie, od dziecka uciekam się do Ciebie. Będziesz ze mną w tropikach lub na biegunach, na szczytach gór lub w głębinach oceanów. Moja ostoja – mój przewodnik w życiu – moje schronienie – mój przyjaciel – mój nauczyciel – mój Bóg – moja prawdziwa Jaźń. Ty nigdy mnie nie opuścisz, nigdy. Wiem to na pewno. Czasami słabnę, będąc samotnym i walcząc z przeciwnościami losu, mój Boże; i myślę o ludzkiej pomocy. Wybaw mnie na zawsze od tych słabości i spraw, abym nigdy, przenigdy nie szukał pomocy u żadnej istoty poza Tobą. Jeśli człowiek pokłada zaufanie w innym dobrym człowieku, nigdy nie zostanie zdradzony, nigdy opuszczony. Czy opuścisz mnie, Ojcze wszelkiego dobra, Ty, który wiesz, że przez całe życie jestem Twoim sługą i tylko Twoim? Czy oddasz mnie, aby inni się mną bawili lub abym został powalony przez zło?"

---

Ostatnio edytowany przez Mariici (2024-03-18 14:08:10)