Właściwie pod hasło Antypsychiatria pasowałaby cała postępowa Psychoterapia, która prowadzi dialog i bada głębie człowieka. Bo ta radziecka z Psychuszkami dla dysydentów to jest już zupełnie niepotrzebna. Schizofrenia bezobjawowa to najlepsze osiągnięcie radzieckie diagnozowane u tak zwanych dysydentów, co to się jedynie słusznej władzy nie chcieli poddać. Ale w Polsce też się to wiele razy zdarzało i ponoć do dzisiaj są zwolennicy zamykania wszystkich osób o odmiennych poglądach w zamkniętych szpitalach, gdzie jeszcze dogorywają wrogowie komuny, zapomniani bo nikt się o nich nie raczył upomnieć! Solidarnośc zapomniała w Polsce o dysydentach, co zostali  uznani za schizofreników bo byli szkodliwi dla ustroju politycznego. A to wielki błąd. Tak, że nie tylko w USA Antypsychiatria jest potrzebna. Podobno wiele osób choruje jednak w Polsce tylko dla renty. To takie pasożytnictwo, czytałam kiedyś przypadek osoby co regularnie dostaje depresji gdy renta się kończy i choruje tak długo aż ją z powrotem dostaje. Znak czasów?
Może by ktoś potłumaczył teksty z www.antipsychiatry.org? Są bardzo ciekawe, ale po angielsku. Brak tekstów po polsku, a to takie ciekawe! Myślę, że terapie takie jak rebirthing, które Lalita Mohan tak pochwala i popiera oraz poleca doskonale by zastąpiły całą psychiatrię. Większość bowiem zaburzeń psychicznych i mentalnych łatwo się koryguje z pomocą uregulowania i wyćwiczenia odpowiedniego rytmu i głębi oddychania. Mohan prowadził zajęcia jogi oddechowej dla schizofreników i psychoz dwubiegunowych, jeszcze jak mieszkał w Toruniu i go wyklinali lekarze, bo stałych pacjentów tracili. Po prostu chorzy zaczęli zdrowieć z tych swoich pozornych schorzeń. Energia duchowa, prana leczy wszystko, a psychikę najłatwiej. A i wiele osób z terapii oddechowej czy pranicznej się do klubu radiestetów zapisywało, bo odkryli, że cierpią nie z powodu rzekomych zaburzeń, ale dlatego, że mają pewne zdolności parapsychiczne, które blokowali bo się ich bali. Guru-dźi sporo o tym opowiadał, może coś jeszcze pamiętacie?
Posyłam wam promienny uśmiech

Ostatnio edytowany przez Kapali (2007-09-10 16:30:27)

kafi_gauri napisał:

Ta psychiatrzy sami są psychiczni. Byłem kiedyś u jednego jak miałem 16 lat bo mnie mama zaprowadziła. Nawet w oczy nie spojrzał, taki rozbiegany i szklisty wzrok miał jakby się nacpał czegoś. Takie psychiczne pytania zadawał z sufitu, że ni ekumałem o co mu chodzi. Potem się bałem takich typów. To chyba nic dziwnego, że potem antypsychiatria powstaje. Jak są tacy antypatyczni psychiatrzy. Ten chyba jeszcze urzęduje. Ma gabinet w Krakowie. Nazywa się Teleśnicki. Ale stary był to może już na emeryturze jest. Jak ktoś był przez rodziców często prowadzany do takiego typa albo do takiego jak Samson to potem się udziela jako ANTYPSYCHIATRIA! I nic dziwnego...

Wlasciwie to sie powinno leczyc psychiatrow.
Leczenie tabletkami to tak naprawde zatruwanie organizmu i powodowanie jeszcze wiekszych problemow ze zdrowiem psychicznym i fizycznym.
Znam przypadek, ze matka zadzwonila po psychiatrow, ze jej syn sie dziwnie zachowuje bo nie je miesa i cwiczy joge.
Przyjechali bardzo szybko i zabrali syna. 24 godziny w szpitalu maga odbic sie bardzo niekorzystnie na psychice mlodego czlowieka.
Tak tez sie stalo, ale na szczescie udalo mu sie spotkac ludzi, ktorzy pomogli mu stanac na nogi, a i praktyki yogi bardzo pomogly.

Ostatnio edytowany przez sadadeva (2008-08-06 15:18:02)

Zawód pod tytulem - psychiatra - mija się z celem. Powinno się raczej skupić uwagę na psychologach, bo to już lepiej potrafią ludziom pomóc, a psychiatra, no cóż... jest od tego, aby udowodnić, że w każdym najzdrowszym nawet człowieku jest w stanie znaleźć chorobę psychiczną. Lekarze psychiatrzy trują ludzi psychotropami i mówią jeszcze że pomagają, a tak naprawdę to otumaniają im mózgi i powodują, że taka osoba podtruwana tabletkami - traci zdolność do samodzielnego myślenia i kojarzenia a także do podejmowania samodzielnych decyzji.

Mówi się też w środowiskach medycznych, że specjalność 'psychiatria' wybierają ci, którzy nie zdali egzaminu z psychologii. Nawet sami lekarze w środowisku medycznym uważają psychiatrię za gorszy gatunek specjalności

Psychoterapia pomaga wielu ludziom, ale przymusowe podawanie środków psychotropowych to robienie z ludzi narkomanów zależnych od neuroleptyków, bestialskie niszczenie ludziom mózgów i nic więcej.

http://www.eioba.pl/a/1ujo/rispolept-du … r-leczenia

Psychiatrzy sądowi winni tych patologicznych zbrodni, jak to się robi z Jerzym D. w Lublińcu na zlecenie patologicznego sądu Częstochowskiego i inkwizycyjnie przestępczej Jasnej Góry - powinni odsiadywać dożywocie albo spotkać się twarzą w twarz z ludowym plutonem egzekucyjnym w trybie rewolucyjnym.

Ziemie trzeba oczyścić stanowczo z bandytyzmu jakim jest psychiatria sądowa z jej spec ustawami o charakterze ludobójczym!

Antypsychiatria, co warto pamietać, to nurt psychiatrii bardzo humanitarnie i ludzko podchodzacy do pacjentów, wymagający dużo więcej wysiłku od lekarzy i terapeutów. Antypsychiatria to sprzeciw przeciwko mordowaniu ludzi na oddziałach tak zwanej psychiatrii sądowej, gdzie niszczy się psychotropami dysydentów. Szczególnie bardzo mocny w Kanadzie, gdzie w psychiatrykach zamordowano dziesiątki tysięcy działaczy Indiańskich, Eskimoskich, tubylczych. Podobnie w Australii, gdzie psychiatria sądowa mordowała działaczy Aborygenów. Dysydent to do psychiatryka i skazany na dożywocie lub smierć psychiatryczną od narkoleptyków podawanych w dużych dawkach.

Zacząłem czytać "Mit choroby psychicznej: 50 lat później" Thomasa Szasza. Autor po 50 latach wraca do tematu swojej głośnej pracy z roku 1960 "Mit choroby psychicznej".
Zamieszczam poniżej dwa ciekawe cytaty:
"W swoim eseju pod tytułem Mit choroby psychicznej opublikowanym
w 1960 roku, a także w wydanej rok
później książce pod tym samym tytułem, otwarcie
określiłem swój cel: twierdzę, że koncepcja choroby psychicznej
nie ma charakteru medycznego i uznaję za moralnie nieuzasadnione
stosowanie wszelkich praktyk psychiatrycznych wbrew
woli pacjenta.1,2 Proponuję, aby objawy określane kiedyś jako
nerwice i psychozy, a obecnie najczęściej jako zaburzenia psychiczne,
postrzegać jako zachowania stanowiące problem dla innych
osób lub samego pacjenta; odrzucam traktowanie pacjenta
jako biernej ofiary patobiologicznych wydarzeń pozostających
poza tegoż pacjenta kontrolą; odmawiam także uczestnictwa
w przymusowych praktykach psychiatrycznych, które są niezgodne
z podstawowymi zasadami społeczności ludzi wolnych."

dalej czytamy:
"...twierdzę, że szpitale psychiatryczne są rodzajem
więzień, a nie placówek służby zdrowia, umieszczenie w szpitalu
psychiatrycznym bez zgody jest rodzajem aresztu, a nie
opieki medycznej, a psychiatrzy zachowują się jak sędziowie
i pracownicy służby więziennej, a nie jak lekarze. Sądzę, że
powinniśmy odrzucić tradycyjną perspektywę psychiatryczną
i zacząć postrzegać choroby psychiczne oraz to, jak na nie reagują
psychiatrzy, jako kwestie moralne, prawne i retoryczne,
a nie medyczne, lecznicze i naukowe."