Zapewne związek ma duży wpływ na rozwój duchowy ponieważ jesteśmy jeszcze z kimś kto jest obok, blisko nas. Czasem słońce czasem deszcz i czasem można osiągnąć więcej niż będąc w pojedynkę. Najważniejsze żeby obojgu na związku zależało, bo wtedy wszystkiemu da się radę, wszelkim przeciwnością. Trzeba wiedzieć co się chce, a nie na zasadzie, że teraz to wypada się ożenić czy wyjść za mąż. Jak w takiej piosence, że "wyszłam za mąż zaraz wracam ... ". Ludzie nie podejmują wyzwań jakie przed nimi się pojawiają gdy są w związku ( małżeńskim ).  Dawniej nie było tyle rozwodów co teraz. Rodzice też nie nie pozwalali aby "dorosłe dzieci" wracały do nich z byle powodu.
Ludzie się "docierali", radzili sobie razem z życiem i było im dobrze ze sobą, a jak urodziły im się dzieci to wychowywali je. Dzieci wiedziały, że jest ojciec i matka, a nie tak, że jeden rodzic jeszcze wykorzystuje je do walki z byłym partnerem czy partnerką. Związek partnerski zapewne wpływa na rozwój duchowy i pomaga dostrzegać wiele więcej aspektów wzajemnego współistnienia.

Ostatnio edytowany przez Kadim (2021-12-10 16:53:58)

Jedną z cech dobrego związku miłosnego, to pewna swoboda w ozwoju duchowym, swoboda kontynuowania i kultywowania praktyki. Dobre wyważanie pomiędzy zaangażowaniem duchowym, a pochłonięciem się sprawami rodzinnymi. Związek uchodzi za demoniczny, jeśli strona, co dotychczas praktykowała, uczęszczała do grupy na praktyki, przestaje praktykować dharmę, przestaję rozwijać się duchowo. Czesto tak bywa, że każde z osobna w parze się rozwijało, praktykowalo, ale jak są razem, to któraś ze stron uniemożliwia praktykowanie, zwykle swoimi fobiami lub obsesjami, a w duchowości jest to uważane zawsze za pseudo miłość, która z czasem źle się skończy. Należy dobrze szanować swoje potrzeby duchowe, nie tylko seksualne i rodzinne. Osoby, które na wędkę miłości uniemożliwiają drugiej połowie rozwój duchowy, prędzej czy później skończą w piekle, i to jest ta część diaboliczna idąca na zatracenie, bo zatraca bliskich.