"Bławatska nie była lucyferianką"

Należy zacząć od tego kim jest Lucyfer.

Biblijne fragmenty które są źródłem”prawdy” o Lucyferze,nie mają związku z mitologiczną postacią o tym imieniu.
Czy to się komuś podoba czy nie,imię Lucyfer nie istniało w biblii do czasu przetłumaczenia jej na łacinę. Księga Izajasza mówi o “synu jutrzenki” w oryginale-”heley ben-sahar” a więc o babilońskim królu Nabuchonodozorze ewentualnie mogło chodzić o króla asyryjskiego Tiglath-Pilnesera. Lucyfer mitologiczny od samego początku symbolizował to co dziś jest symbolizowane przez Chrystusa.
Lucyfer/Prometeusz/Fosforos/Grom/Swarożyc a w końcu Chrystus-ten który niesie oświecenie,z nieba,poświęca się dla ludzi.

Lucyfer mitologiczny nie ma nic wspólnego z biblijnym upadłym aniołem.
To że ktoś sobie nazwał jakoś swojego diabła,posługując się imieniem postaci mitologicznej nie ma tu nic do rzeczy.
Ja swojego kota też mogę dowolnie nazwać,a to że jacyś “sataniści” czczą diabła o imieniu Lucyfer znaczy tylko tyle że są to krypto chrześcijanie posługujący się biblijną symboliką.

Swoją popularność doktryny satanistyczne zawdzięczają chrześcijańskim kaznodziejom, którzy opowiadają o nich wiernym, ubarwiając realne i nierealne historie własnymi fantazjami. Kaznodziejom, którzy usiłując walczyć z diabłem, upowszechniają baśniowy wizerunek “Czarnego Księcia Świata”. Przez kilkanaście wieków popularność satanizmu wynikała tylko i wyłącznie z popularności chrześcijaństwa.
W kronikach historycznych praktycznie nie ma wzmianek o satanistach, a w najlepszym razie są one drobne i wątpliwe.

O Szatanie nie mówią również teksty, które tradycja judeochrześcijańska
związała z jego osobą. Chodzi tutaj o fragmenty ze ST (Iz 14 i Ez 28),
w których Ojcowie Kościoła widzieli(bo chcieli widzieć) opis buntu Szatana.
Problem w tym, że np tekst z Izajasza jest satyrą na upadek władcy babilońskiego i w ogóle nie mówi o Szatanie.
Pojawiający się w tym tekście Hellel ben Szahar (dosł.Jaśniejący syn Jutrzenki)
został przetłumaczony przez św. Hieronima jako Lucifer (Niosący światło),
co dało później podstawę do nieuprawnionych twierdzeń, ze tak brzmi właśnie imię Szatana.
Co ciekawe w liturgii Wielkiej Soboty Lucyferem nazwany jest sam Chrystus.

Iłowo Lucyfer nie istnieje w oryginalnym tekście Biblii.
Zostało tam dopisane celowo,w ramach dyskredytowania innych tradycji.
Lucyfera zastąpiono własnym syntetycznym,eklektycznym  mesjaszem niosącym światło/zbawienie.

"Wielu niedouczonych chrześcijan wierzy w to, że tylko ich Zbawiciel poniósł męczeńską śmierć na krzyżu, nie mając pojęcia o tym, że co najmniej szesnastu innych zmarło w taki właśnie sposób.

Oto lista:


Jezus — Nazaret
Kryszna — India
Sakia — India
Iva — Nepal
Indra — Tybet
Mitra — Persja (bardzo popularny w czasach początków chrześcijaństwa był głównym konkurentem „naszego" Zbawiciela, miał się urodzić 25 grudnia! — przyp.)
Tammuz — Babilonia
Criti — Chaldea
Attis — Frygia
Baili — Orissa
Thules — Egipt
Orontes — Egipt
Zbawiciel z Witoba — Telingonese
Odin — Skandynawia
Hesus — zbawiciel Druidów celtyckich (ukrzyżowany jako baranek, który miał zgładzić grzechy świata — przyp.)
Quetzalcoatl(Quexalcote) — Meksyk (ukrzyżowany w 587 r. przed Chr., został przybity razem z dwoma innymi złoczyńcami do krzyża, zmartwychwstały drugiego dnia — przyp.)

Zatem krzyż nie jest symbolem chrześcijańskiego pochodzenia.
Jest on znakiem uniwersalnym. Można go spotkać często na ścianach starożytnych budowli — pogańskich świątyń, na dawnych tablicach i dziełach sztuki. "
http://www.thibor.pl/pl.article.php?id=23

http://bialczynski.wordpress.com/tag/krzyz-symbol/

Nawet Mojżesz jest wymysłem i plagiatem  więc jak jego religia może być prawdziwa
skoro Mojżesz w ogóle nie istniał?
Imię „Mojżesz” jest pochodzenia egipskiego i pochodzi od egipskich słów „mo” czyli „woda”, i „uses”, uratowany, wzięty z wody.
Arabia, Syria i Fenicja również miały swoich Mojżeszów, a raczej Mizesów, bo tak wymawiano to imię w tych krajach.
Pewien hymn do Bachusa mówi, że ów Mizes został uratowany, znaleziono go pływającego na wodzie w drewnianej „kołysce”. Egipski Ozyrys został również włożony do kufra lub trumny i puszczony na wodę, zdany na łaskę lub niełaskę fal.

Ciekawi są niektórzy mędrkowie naćpani w Internecie, co pewnie ich z powodu głupoty żaden szaman Kahuna z Hawajów uczyć nie chciał, i ze złości wypisują po wikipedii nawet swoje obłąkane brednie, jakoby Huny i Kahunów nigdy na Hawajach nie było. Nie wiem co oni biorą, że tak bredzą, bo w czasie wycieczki turystycznej na Hawaje, pilot przewodnik zaraz mnie i resztę wycieczki do jakiegoś Kahuny zaprowadził, chociaż wieczoru z magią nie było w programie. Jak nawet polski przewodnik wycieczki umie Kahunów tam znaleźć, to co trzeba mieć w głowie, żeby wypisywać brednie jakoby Huna nie istniała na Hawajach? Chyba same złe intencje i urojenia po zaćpaniu. A do tego jeszcze w kilka osób, inni też się interesowali wycieczkowicze, sobie z Kahunami uzdrawianie zrobiliśmy i na inicjację wstępną załapaliśmy (kosztem części programu, który miała niezainteresowana reszta polskiej wycieczki)...

Ostatnio edytowany przez Dewalaja (2019-02-04 18:55:18)

Prawda, Hunę, aby się dobrze nauczyć, na pewno trzeba praktykować długo i cierpliwie, nie zrażać się niepowodzeniami w pierwszych latach prób. Najważniejsze jest harmonizowanie niższej jaźni (podświadomości, Unihipili, Anava) ze średnią jaźnią (świadomością, Uhane, Ćittam). Potem odblokowanie połączenia pomiędzy niższą jaźnią, a Wyższą Jaźnią (Nadświadomość, Aum-Akua, Atman). Ludzie jednak zwykle za mało pracy nad tymi dwoma aspektami wykonują, a do tego zablokowana znaczna część ludzi błędnie mniema, że oni mają kontakt z Wyższą Jaźnią, a taki muszą dopiero nawiązać, odblokować centralny kanał łączący ze sferą Nadświadomości znajdującą się zawsze ponad człowiekiem, ponad głową człowieka, ponad szczytem głowy.

Huna jako system magiczno-mistyczny i ciekawy mały naród Hunów (Huna) w Indiach sobie żyje i szamanizm tajemny praktykuje. Bardzo zbieżny z naukami z Hawajów i Polinezji. Też są potomkami przybyzów z Plejad wedle swoich legend i mitologii. Pewnie potomkowie migrantów ze Środkowej Afryki. A przy okazji ciekawe skąd się wzięła Sahara. Może to skutek jakiejś wojny, a potem niedobitki musiały wyemigrować, docierając przez Indie aż na Pacyfik.

Niehawajska Huna czy raczej wypociny niehawajskich autorów na tematy sekretne i misteryjne hawajskich szamanów i magów. Ludzie myślą, że jak jakiś amerykanin coś gdzieś zauważy, to zaaz jest odkrywcą albo założycielem. Tymczasem stare tradycje są z tymi, co do nich należą. Huna jest na Hawajach i jest hawajska, jak najbardziej, chociaż medytacje z Plejadami można praktykować wszędzie, jeśli tylko są widoczne. Gorzej z Duchem Loa wulkanu, góry wulkanicznej, z dymiącym wulkanem. To już trzeba poszukać. Wielu Hawajczyków jak slyszy temat Huna czy Kahuna, to zaraz ścisza głos i milknie, bo jeszcze sąsiad duchy naśle za ujawnianie sekretów obcym, a do tego amerykańskim najeźdźcom i okupantom. Ruch wolnościowy na Hawajach siedzi w podziemiu i tylko czeka na dogodną okazję. Hindusi prawdziwą Jogę uczą swoich, a na Zachód sprzedają badziewie. I jeszcze się cieszą, że głupki z Zachodu kupują badziewne kursy. Jak chcesz prawdziwą Jogę, naucz się Hindi i Sanskrytu! Inaczej nikt cię nie chce uczyć, bo wszystko trzy razy tłumaczyć tzreba. Nauczyć się hawajskiego języka i Joga będzie hawajska. Medytuj z Plejadami, a coś się o magii z Plejad z czasem dowiesz, może i wizja Kahunami będzie.