Śirszasana w sanskrycie i devanagari शीर्षासन; IAST: Śīrṣāsana, inaczej stanie na głowie, dosłownie Siedzenie Głową, Głowo-Siedzenie (Asana znaczy Siedzenie) – jedna z kilku najważniejszych asan, czyli postaw Jogi, w tym Radźa Jogi i Hatha Jogi. Jest to pozycja odwrócona, w której stoi się na głowie, podpierając się ramionami, szczególnie przedramionami i łokciami. Dosłownie, Śirsza-Asana to Głowo-Siedzenie, Siedzenie na Głowie. Istotą praktyki jest utrzymywanie pozycji, tak jakby głowa służyła za miejsce osadzenia się w pozycji, za siedzenie (asanę).

W podstawowym wariancie śirszasany (षलम्ब शीर्षासन salamba śirszasana, śirszasana z podporą) ciało jest całkowicie odwrócone (w porównaniu ze zwykłą postawą stojącą), ciężar ciała spoczywa niemal całkowicie na miejscu pomiędzy czołem a łukiem sklepienia czaszki, nie na czubku głowy, dłonie są splecione z tyłu głowy i dotykają ziemi (podłoża), a łokcie pomagają w utrzymaniu równowagi (nie jest ich zadaniem utrzymywanie ciężaru ciała, ale pomagają w jego podtrzymaniu).

Współcześnie niektórzy podają, że praktyka "siedzenia głową" powinna być kończona równie długą praktyką stania na barkach, gdyż bez tego może spowodować jakieś rzekome niekorzystne efekty uboczne, co nie wydaje się prawdą, gdyż Starożytni Ryszi nader często wykonywali Śirsza Asanę jako wyłączną jedyną praktykę i nic do niej nie dodawali.

W Śirszasanę nie wolno wskakiwać przerzutem, jak to czynią oszołomy od fitnessu i wu-efu. W asanę podciągamy się powoli (tempo powolne jak w Tai Chi i Chi Kung), siłą woli i mocą ciała, powoli podciągamy się do tej pozycji, bez naskoków, przerzutów, wybić czy odepchnięć ciała nogami od podłoża, bez jakichkolwiek gwałtownych szarpnięć ciała!

Śirszasana jest ściśle określoną pozycją medytacyjną Jogi, nie ma kilkunastu wariantów, różniących się (nawet znacznie) stopniem trudności, dających ćwiczącemu nieco inne korzyści, a także pełniących nieco odmienne funkcje w cyklu ćwiczeń hathajogi - jak pisze wielu współczesnych pseudo nauczycieli. Istnieje jedna klasyczna forma Śirsza Asany z nogami ustawionymi pionowo w górę oraz druga, bardziej zaawansowana, gdzie nogi są wyraźnie ułożone w pozycji lotosowej. Przejścia pomiędzy tymi pozycjami a także fomy z treningu dochodzenia do właściwej formy Asany nie są wariantami, a jedynie wynikiem konieczności, treningiem połowicznym. Nie należy wymyślać rzekomych korzyści rzekomych wariantów jak czynią to gimnastycy nie mający pojęcia o Asanach Jogi. Korzyści są tylko z dłuższego praktykowania prawidłowej Formy Asany (Asana-Ruupa), która jest jedna bez składania nóg w lotos i druga z nogami w pozycji lotosowej. W szczególności należy się wystrzegać ćwiczenia z innym niż prawidłowe ułożeniem rąk, jak to robią często osoby na zachodzie, nieświadome, że podpieranie się rękoma inaczej niźli jest to wymagane w prawidłowej Śirsza-Asanie, jest zaledwie tolerowane u osób, które nie potrafią jeszcze prawidłowo Śirsza Asany ćwiczyć z powodu słabości fizycznej,braku równowagi etc.

Śirszasana nazywana jest królową Asan, Radźa Asaną, w tym sensie istotną Asaną Radźa Jogi - tyle że w Radźa Jodze nogi muszą być złożone w lotos. Regularne ćwiczenie śirszasany działa korzystnie na mózg, zwiększa równowagę emocjonalną i dyscyplinę umysłu.

Nauka Śirszasany to w grupie początkujące nauka podejścia do tej pozycji i zdolność utrzymania się w niej przez około pół minuty, przez 10spokojnych, głębokich oddechów. Potem w grupie bardziej zaawansowanej utrzymuje się pozycję przez przynajmniej trzy minuty, niektórzy podają 3 do 6 minut. Następnie, w grupie średniego zaawansowania mamy praktykę Salamba Śirszasany przez okres do 24 minut (jedna pełna Ghatika, pół Muhurty). Bardziej zaawansowani w Jodze medytują w pozycji Salamba Śirszasana przez pełną Muhurtę (48 minut), przez 5 Ghatika (2 godziny), a nawet całą Yama - 3 godziny zegarowe. Istotne są praktyki medytacyjno-energetyczne (praniczne) wykonywane w tej pozycji. Każda Asana w Jodze to jakiś działą tematów do koncentracji i medytacji, a nie czcza, pusta forma gimnastyczna.

Śirszasany nie należy mylić z Kapālī Āsaną, gdzie mamy stanie na samym szczycie, na czubku głowy, generalnie w pełnej wersji całkowicie bez pomocy rąk.

Śirsza Asana nie jest polecana przy wysokim ciśnieniu krwi, zaburzeniach rytmu serca, jaskrze, przepuklinie rozworu przełykowego, ani w czasie menstruacji u kobiet - a przynajmniej bardzo ostrożnie trzeba wtedy podchodzić do tej praktyki. 

Prawidłowa forma Salamba Śirszasana w klasycznej, tradycyjnej Jodze, szczególnie w Hatha Jodze:



Podparcie jak widać na łokciach i przedramionach, dłonie splecione z tyłu głowy, głowa dotyka podłoża miejscem śirsza czyli linią włosów, a nie czubkiem, tułów spionizowany, a nie dziwacznie powyginany, stopy podeszwami do nieba wchłaniają przez śródstopie energię praniczną z nieba... I spokojne, powolne oddychanie świetlistą praną z powtarzaniem i wizualizowaniem Om w myśli...