Afrodyzjaki wczoraj i dziś.
  Światu roślin zawdzięczamy bardzo dużo, ponieważ nasze życie tak jak i życie zwierząt opiera się na życiu roślin. To zielony roślinny pas Matki Ziemi w macierzyńskiej gotowości poczęcia potrafi chłonąć promienie Ojca Słońce i gromadzić je w sobie jako związaną chemiczną energię.
  Od niepamiętnych czasów ludzie szukali środków, które mogłyby działać tak, jak to potrafiła tylko Bogini miłości Afrodyta: budzić miłość tam, gdzie jej nie ma, rozpalać pożądanie miłosne tam, gdzie istnieje tylko obojętność, dawać rozkosz miłosną tam, gdzie panuje tylko nuda, stwarzać erotyczną przygodę tam, gdzie nie ma wyobraźni.
W ciągu wieków bardzo różnie zapatrywano się na afrodyzjaki. Uważano je za środki pobudzające do spółkowania, ułatwiające pozbycie się nieśmiałości, wzmagające rozkosz cielesną, wywołujące pożądliwość płciową lub niweczące wszelkie poczucie wstydu. Miały pobudzać na nowo osłabioną lub zmęczoną męskość, wzmagać potencję jak również rozpalić oziębłe kobiety i pozbawionym zmysłowości udostępnić obszary erotyki i seksu. Często uważano, że afrodyzjaki mogą usunąć bezpłodność, zwiększyć zdolność płodzenia oraz podnieść rozrodczość. W wielu wypadkach zwłaszcza we współczesnej medycynie zachodniej, afrodyzjaki uważane są za zwykłe środki lecznicze.
Podczas poszukiwań afrodyzjaków wśród roślin szczególnie rodzina psiankowatych (Solanaceae) jest skuteczna w dziedzinie erotyki. Należą do niej nie tylko silne afrodyzjaki, jak mandragora, lulek, bieluń dziędzierzawa i wilcza jagoda, lecz także rozmaite jarzyny, jak pomidory, ziemniaki, bakłażany, papryka i chili. Używano ich często jako afrodyzjaków czyli środków miłosnych. Najstarsze znane rośliny uprawne dostarczają najlepszych i najbardziej niezawodnych afrodyzjaków, a należą do nich: mak, konopie, winorośl (wino gronowe) i palma daktylowa (wino palmowe). Jednak najsłynniejszy i najbardziej opiewany afrodyzjak w historii to soma dawnych Ariów, napój z miodu. 
  Można tu wymienić również takie afrodyzjaki jak: awokado, batat, bazylia, chrzan pospolity, cynamon, czosnek, daktyle, dynia, herbata chińska, imbir lekarski, kakaowiec właściwy, kardamon, kawa arabska, kolendra, krwawnik, lubczyk ogrodowy, lukrecja gładka, marchew, miłorząb japoński, pieprz czarny, pietruszka, pokrzywa zwyczajna, pszenica, seler, słonecznik, szałwia muszkatołowa, żeń-szeń. W Afryce znanym afrodyzjakiem jest kora drzewa yohimbe.
  Niektóre afrodyzjaki i wykorzystywane na przestrzeni wieków przez ludzkość rośliny, ewentualnie uzyskiwane z nich produkty, podlegają w poszczególnych krajach ustawie o środkach odurzających i takie produkty należy omijać przez przemyślany i odpowiedzialny użytek dla erotycznego życia.
  Wielu ludzi nauczyło się utrzymywać lub pogłębiać swoje związki za pomocą afrodyzjaków i wyrafinowanych technik erotycznych. Wspólne przeżywanie nowych przygód erotycznych łączy tak samo jak każde inne wspólne przeżycie. Związek staje się wtedy bogatszy, żywszy, kreatywny, a tym samym bardziej żywotny.
  Owidiusz w swojej "Sztuce kochania" z pierwszego stulecia naszej ery rozprawia o zaletach i wadach kilku znanych afrodyzjaków:
        " Niektórzy używać radzą
          miłosnych ziół rój szkodliwy.
          Cząber albo pieprz zmieszany
          z ostrym nasieniem pokrzywy.
            Żółty zębownik wsypany
            w stare wino ...  Straszne jady !
            Wenus nie lubi tych środków.
            I bez nich da sobie rady.
       Używać jedynie można
       czosnek z Megary, na poły
       pomieszany z pachnącymi
       podniecającymi zioły;
           Do tego dodać należy
           jaj, miodu i szyszek sosny.
           Będzie z tego pożyteczny
           i smaczny napój miłosny."
W wielu starożytnych księgach o roślinach, zwłaszcza u Teofrasta, Dioskuridesa
i Pliniusza Starszego zawarte są liczne wzmianki o afrodyzyjnych właściwościach niektórych ziół.
Miłość jest najlepszym środkiem uzdrawiającym wszechświat i najpiękniejszym doświadczeniem w życiu jednostki.
- Powyższy tekst opracowano na podstawie: "Rośliny miłości" Christian Ratsch.