(wolne tłumaczenie z nauk Bhagavan Śri Ramana Maharshi)

"Szczęście jest samą naturą Jaźni; szczęście i Jaźń nie różnią się. Nie ma szczęścia w żadnym światowym obiekcie. Przez naszą ignorancję wyobrażamy sobie, że czerpiemy radość z obiektów. Kiedy umysł wychodzi na zewnątrz (na zewnątrz Jaźni), doświadcza nieszczęścia. W rzeczywistości kiedy jego pragnienia są spełnione, wraca na swoje miejsce i cieszy się szczęściem, które jest Jaźnią. Podobnie w stanach snu, samadhi, (omdlenia?) i kiedy osiąga pożądany obiekt lub kiedy nielubiany obiekt jest usunięty, umysł zwraca się do wewnątrz i cieszy się czystą Jaźnią-Szczęśliwością. W ten sposób umysł porusza się bez odpoczynku na przemian wychodząc z Jaźni i powracając do niej. Pod drzewem cień jest przyjemny; na otwartym słońcu jest upalnie. Osoba która przebywała na otwartym słońcu czuje chłód kiedy znajdzie się w cieniu drzewa. Ktoś, kto ciągle wychodzi z cienia na słońce a potem wraca do cienia jest głupcem. Mądry człowiek pozostaje na stałe w cieniu (cieniu drzewa). Podobnie, umysł kogoś kto zna prawdę nie pozostawia Brahmana. Umysł nieświadomy (umysł ignoranta) wręcz przeciwnie, obraca się w świecie, czuje się nieszczęśliwy i na krótką chwilę powrca do Brahmana żeby doświadczyć szczęścia. W rzeczywistości to co nazywa się światem jest tylko myślą. Kiedy świat znika, na przykład gdy nie ma myśli, umysł doświadcza szczęścia; a kiedy świat się pojawia, umysł przechodzi przez nieszczęścia."

(tłumaczenie nie jest jeszcze doskonałe, tak sobie tłumaczę na razie na własny użytek bo mi się tekst spodobał, ale może ktoś skorzysta, albo lepiej przetłumaczy, dlatego zamieszczam w razie czego oryginalny tekst in English pod spodem)

---

What is happiness?

Happiness is the very nature of the Self; happiness and the Self are not different. There is no happiness in any object of the world. We imagine through our ignorance that we derive happiness from objects. When the mind goes out, it experiences misery. In truth, when its desires are fulfilled, it returns to its own place and anjoys the happiness that is the Self. Similarly, in the states of sleep, samadhi and fainting, and when the object desired is obtained or the object disliked is removed, the mind becomes inward-turned, and enjoys pure Self-Happiness. Thus the mind moves without rest alternately going out of the Self and returning to it. Under the tree the shade is pleasant; out in the open the heat is scorching. A person who has been going about in the sun feels cool when he reaches the shade. Someone who keeps on going from the shade into the sun and then back into the shade is a fool. A wise man stays permenently in the shade. Similarly, the mind of the one who knows the truth does not leave Brahman. The mind of the ignorant, on the contrary, revolves in the world, feeling miserable, and for a little time returns to Brahman to experience happiness. In fact, what is called the world is only thought. When the world disappears, i.e., when there is no thought, the mind experiences happiness; and when the world appears, it goes through misery.

Source:
"Who Am I". The Teachings of Bhagavan Sri Ramana Maharshi